Peki ya ölenleri ne yapacağız, neden öldüler ?
Cesare Pavese/ Tepedeki Ev

30 Nisan 2020 Perşembe

Ayn Rand, ayn rand ayn rand ayn rand ayn rand Stuck in a maze, Everything's okay but it's not really okay, My life's a death race, I'm numbing my pain with The Fountainhead, I'm going insane Life's not the same

"Karın Gail Wynand'la evlenebilecek biri olduğuna göre, ondan kurtulduğun için şanslısın."
.
.
.
Keating her zaman, acının yaşayan anısından kötü bir şey yok sanırdı. Ama vardı daha beteri. Acının ölü anısı. "Ama tabii böylesinin daha hayırlı olduğunu biliyoruz artık. Kendimi seninle evli düşünemiyorum"
.
.
.
"Katie ... altı yıldır... senden günün birinde nasıl özür dileyeceğimi düşündüm. Şimdi fırsat doğdu, ama özür dilemeyeceğim.
.
Hayatımda yaptığım en kötü şeydi o. Ama seni incittiğim için değil. Seni incittim tabii, Katie. Belki senin bile fark etmediğin kadar. Ama en büyük günah o değildi ... Katie, istiyordum seninle evlenmeyi. Gerçek anlamda istediğim tek şey oydu. İşte bağışlanmayacak günah da o. İstediğim şeyi yapmamış oluşum. Öyle kibirli, öyle amaçsız, öyle canavarca görünüyor ki! Tıpkı delilik gibi. Çünkü içinde mantık yok, gurur yok, acıdan başka hiçbir şey yok. Hem de ziyan olmuş bir acı.
.
Oysa istediğimiz şeyi yapmak dünyanın en zor şeyi. Çok büyük cesaret istiyor. Yani, gerçekten istediğimiz şeyi yapmak. Benim de isteğim seninle evlenmekti. Falan kadınla yatmak istediğim gibi, sarhoş olmak istediğim gibi ya da gazetelerde adımı görmek istediğim gibi değil. Onlara arzu bile denemez. Arzulardan kurtulmak için yapar insanlar onları. Çünkü bir şeyi gerçekten istemek çok büyük sorumluluktur."
.
.
.
Keating uzun süre sessiz kaldı. Sonunda duygudan yoksun bir sesle "Üzgünüm" dedi.
"Neden? Çok tatlısın, Peter. Hep söylemişimdir: asıl duygusal olanlar erkekler."

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder