kendisini başkasına ihtiyaç duymamak zorunda hisseden için ise aynı şey söylenemez.
hayatlarımızı birleştirmek için yapmamız gereken şey çabadan ziyade dua ya, ben öyle düşünüyorum. Çünkü zaten meta kaygılar seni yüksek eforlu çalışmaya zorluyor. Yani böyle şeyler hissetmiyorsan da zaten çalışıyorsun. şu an 10 ayrı derdimiz varsa ileride 150 ayrı dertle uğraşacağız demek bu. Yani hayat zor falan, hayatın kendisi güzelse de sistemin bir parçası olmak her zaman korkunç, fayda gördüğünde bile.
Artık anlaşılmak kaygısıyla yazmıyorum :D, o süreci çoktan aştık. Çok süslü hiç anlaşılmaz yazmıyorum zaten de işte fikir olarak. Yazdıklarımdan ziyade konuştuklarımla bir iletişim olsa belki daha anlaşılır olur ama önemli değil dediğim gibi.
Kendi yaşam ifademizi ortaya koyup, tarzını da ekleyip hayatta kalmaya çalışacaksın ve bu süreçte yanında ,yanında olmasa da destek verebilecek, birileri olabilir. İnsan için bir benzerinin ne kadar önemli olduğu aşikar ve uzun yalnızlık pek mümkün değil. Ama ideal yalnızlığımı yaşamaya koyuluyorum ve ardından kısa hayatımdaki uzun birlikteliğimin gerçekleşmesi için dua ediyorum.
Daha bir çok şey için dua ediyorum ve diliyorum ki iyi olacak. ve hatta iyi.
