kendi değerimi diğer insanların davranışlarına göre değerlendirmemem gerektiğini biliyorum.
ancak olayın bundan ibaret olmadığını hissediyorum, bu hislerin sahici olmadığını da seziyorum, beni sadece daha kötü hissettiriyor çünkü çözüm yolu bulamayacağım, çözüm yolu bulunmaz.
gerçekten sevilmek, gerçekten önemsenmek istiyorum ve bunlar her zaman mevcut olmuyor, o kadar insana bağlı mesele ki, beni ancak kimi ruhlar anlayabilir. onları da maalesef kaybediyorum.
arkadaş etkileşimlerinde birisi ekstra sevilip sayılıp şakalaşılıyorsa o ben olmuyorum. Üniversitede hem yaş hem de olgunlukta belli bir seviyeye gelindiği için (ben de artık müsade edecek değilim o ayrı da), küçümseme laf sokma vs olmuyor ama o kadar işte, tunahan farklı o da böyle gibi bir şey.
tamam tunahan farklı da ben ne zaman yaşadığımı gürül gürül hissedeceğim?
edit: küçümseme, laf sokma vs oluyor lan, daha keskin olmayı öğrenmeliyim. benzer şeyleri paylaşmak yeterli değil.
