Sohbet

Merabaaa. Nasılsınız? Daha önce kendimi yazacak matahlıkta görmediğim zamanlarda yazmayı, sadece yazmak için yazmayı reddediyorum demiştim. Bugün bunu istiyorum ve umuyorum ki faydalı olur.
Çok uzun bir süre oldu bu evde kalma olayı. 15 Mayıs'ta kendi yaş grubum için bir esnetme meydana gelmiş, fakat gelin görün ki sahiller açılmıyor. AVM falan demişler ki anladığım kadarıyla bir şeyler yiyip içip eğlenip gitsinler demişler grup halinde yapılan etkinlikler gibi. Ya işte aslında güzel bir şey ama eksik çok fazla şey var. Öyle ki İstanbul o kadar da kendinizi iyi hissedeceğiniz bir yer olmuyor.
Küçük şehirlerde yaşamak bana daha iyi geliyor. Ya da İstanbul olmayan bir büyük şehir iyi gelebilir.

2 sene sonra gireceğim üniversite sınavı ve ondan sonraki süreç var. Yani yavaş yavaş tek olma yoluna doğru gidiyoruz. İstediğimiz noktaya geldik, zaten ben bu noktayı uzun zamandır istiyordum.

İstanbul dışında bir üniversite tercihi inancım o ki çok daha iyi olacak. İstanbul'da kalmak çok büyük bir risk olur hatta risk olmaz, malumun ilanı olur. Zaten şu an İstanbul'daki halim başka bir yerde de gayet tabi olur. Ayrıca daha iyi olmaması için de hiçbir sebep yok. Şansımızı farklı rotalarda deneyelim, burada evde hissetmiyorum. -Yok be şehir olarak- evdeyim tabi. Ev üyelerimle de çok iyi kafa yapısı uyuyor değil. Annem en yakın bana kafa olarak. Dilerim üniversite daha güzel olur. Konya'da olsaydım bu lise zamanında ne kadar eğleneceğimi tahmin edebiliyorum. Kendimizi eğlendirmenin farklı bir yolunu buluyoruz tabi ki, okumak gibi. Ama insan işte insana ihtiyaç duyuyor.

Aslında ihtiyaç değil, çok yüksek seyreden bir istek hali yani olmayınca ölmüyorsun. Lise dönemimin ilk iki yılı kazancı senin niteliklerine uygun insan olması gerektiği ve arkadaş edinmek için ekstra çabadan kaçınmak gerektiği onların durumunun da  daha elzem olduğu görülüyor. Bunu görmek zaman aldı ama tamam.

Bir de yaşarken ölmek söz konusu ki o tarz bir olaya hiç girmem umuyorum, yaşamın da ölümün de iyisini versin Allah hepinize.